همه چیز را میتوان حاشا کرد جز....

هیچ کس فنجان قهوه ام را نخوانده است
بی آن که تو را در آن ببیند،
هیچ کس خطوط کف دستم را ندیده است
بی آن که چهار حرف از اسم تو را بگوید،
همه چیز را می شود حاشا کرد
جز عطری که او بر تمام زندگی ات جا گذاشته است،
همه چیز را می شود نهان کرد
جز صدای گام های کسی که در درونت راه می سپرد...

بر سرِ ما چه خواهد آمد

در آمد و شُدهایمان
اکنون که تمامی کافه ها چهره ما را به یاد دارند
و تمامی هتل ها نام ما را در دفتر،
و پیاده روها به نغمه گام های ما خو کرده اند؟
ما در معرض جهانیم
چون مهتابیِ رو به دریا
در برابر دیدگانیم
چون دو ماهی سرخ
در تنگ بلورین.

درحضور دیگران می گویم تو محبوب من نیستی
و در ژرفای وجودم می دانم چه دروغی گفته ام
می گویم میان ما چیزی نبوده است
تنها برای این که از دردسر به دور باشیم
شایعات عشق را، با آن شیرینی، تکذیب می کنم
و تاریخ زیبای خود را ویران می کنم.
احمقانه، اعلام بی گناهی می کنم
نیازم را می کُشم ، بدل به کاهنی می شوم
عطر خود را می کُشم و
از بهشت چشمان تو می گریزم
نقش دلقکی را بازی می کنم، عشق من
و در این بازی شکست می خورم و باز می گردم
زیرا که شب نمی تواند، حتی اگر بخواهد،
ستارگانش را نهان کند
و دریا نمی تواند، حتی اگر بخواهد،
کشتی هایش را....

#نزار قبانی...